Dat was de hoofdvraag van de sessie over wonen in de hoofdstad. Samen met de Amsterdamse PvdA-leider Marjolein Moorman, stadsgeograaf Cody Hochstenbach en Gert-Jan Bakker, initiatiefnemer van Meldpunt Ongewenst Verhuurgedrag kwamen we er niet echt uit. “Dat is ook logisch”, zou Johan Cruijff gezegd hebben, want Rome is niet in één dag gebouwd. Toch?
Amsterdam verandert. De stad lijkt af te stevenen op een nieuwe periode van grote stadsvernieuwing, misschien wel vergelijkbaar met het grote werk dat Partij van de Arbeid wethouder Jan Schaeffer in de jaren 70. Niet omdat de woningen in zo’n erbarmelijke staat verkeren als in de woonwijk Pijp van die tijd, maar omdat er wel misschien net zoveel woningen gebouwd moeten worden. De populatie van de stad stijgt en daar moeten we wat aan doen.
Over de vraag hoe we dat gaan doen, bleken de meningen te verschillen. Hoeveel moeten we nog bouwen? Moeten we het makkelijker maken voor mensen om woningen te delen of maken we daarmee verkapte hotels mogelijk? Is gentrificatie een ontwikkeling die armere inwoners naar de randen van de stad duwt of is het goed voor de diversiteit? Wordt het tijd dat Amsterdam onaantrekkelijk wordt gemaakt voor beleggers? En die sociale huurwoningen in de stad: is het goed dat we ze behouden of moeten ze verkocht worden? Als u het mij vraagt, dan zou ik het wel weten.
Over dat laatste had PvdA-leider Marjolein Moorman een mooie quote: