In het pittoreske dorpje Charlottesville hebben wij - na een glimp te hebben gevangen van de schitterende campus van de universiteit van Virginia - de première van een nieuwe documentaire bijgewoond die binnenkort de Amerikaanse gronden gaat overnemen: Feeling Good about America, the 1976 presidential election.
Ingeleid door Larry Sabato, de directeur van de afdeling Politicologie van de UVA (University of Virginia, niet Amsterdam). De man sprak in volzinnen, daar kon Robert de Niro wat van leren. Met een humoristische inleiding leidde hij de documentaire in over de presidentsverkiezingen van 1976. Dit waren de eerste verkiezingen sinds het Watergateschandaal waarin Amerika bovendien nog herstellende was van het Vietnamtrauma. Enerzijds de niet verkozen, doch populaire zittende president Gerald Ford. Anderzijds de in eerste instantie kansloos geachte, maar wel lachende pindaboer Jimmy Carter. Met een nipte overwinning wint Carter de verkiezingen (50,1% vs 48%), de rest is geschiedenis.
Sabato gebruikt de door zijn instituut (Center of Politics) mede mogelijk gemaakte documentaire in feite als een soort pamflet om aan te tonen dat 1976 als de laatste presidentiele verkiezingen gold waarin de twee zeer geschikte kandidaten zich als gentlemen opstelden. De kandidaten maakten elkaar niet zwart (Trump, lees je mee?) en respecteerden elkaar. Ongebruikelijk voor hedendaagse politiek was dat er relatief veel overloop tussen de Republikeinse en Democratische stemmers was. Sabato liet hierin zijn afgunst voor de huidige politieke campagne doorschemeren.
Voor de meeste kijkers in de zaal was dit de een verkiezing waarin ze mochten stemmen. Het werd voor veel mensen dus een trip down memory lane. It’s safe to say dat wij de gemiddelde leeftijd van het publiek een aantal jaar omlaag trokken. Mijn enthousiaste buurvrouw uit Richmond was lyrisch over de documentaire die precies aansloot bij haar herinneringen aan de periode, ondanks het feit dat ze niet meer wist dat Reagan schijnbaar toen al een dusdanige sleutelrol vervulde. Hiervan was ik zelf ook nog niet op de hoogte. Al met al een hele interessante documentaire die jullie komende weken zeker moeten gaan kijken. Tegenwoordig kunnen wij nog steeds veel leren van de verkiezingen van 40 jaar geleden (wederom: lees je mee, Donald?).
Vanuit de auto on the road naar Durham de Amerikaanse groeten aan Jobine en Jan-Willem (jullie hadden erbij moeten zijn ;-) ).
